Terug naar de schoolbanken

Wanneer mijn broer zijn verjaardag dichterbij komt, zit het schooljaar er voor iedereen die er nog iets wil of moet mee te maken hebben, bijna op. Het is altijd zo geweest, en er is niets dat er op wijst dat dit in de nabije toekomst zal veranderen. Juli en augustus zijn de vakantiemaanden bij uitstek, en in het bijzonder voor scholieren en leraars.

Er zijn er natuurlijk altijd die zó graag op de schoolbanken zitten dat ze met plezier in augustus of zo nog eens wilden terugkeren. Ik was niet één van hen. Mijn kwaliteit was het bereiken van het net wel. Mijn ouders noemden het eerder met de hakken over de sloot, maar ik vond dat een positievere benaming meer op zijn plaats was. In '96 was mijn geluk echter opgebruikt en viel de medaille langs de verkeerde kant. Zelfs met 1 punt op 1000 meer dan het jaar voordien mocht ik, beter moest ik, voor meer dan de helft van de vakken opnieuw op de schoolbanken plaats nemen. Daar ging mijn vakantie, daar ging mijn warme zomer.

Ik ontvluchtte zo snel mogelijk mijn ouders richting de camping van Torhout, want ik wist dat daar de laatste tent zou staan waarin ik die zomer zou wakker worden. Voor het eerst in zoveel jaren geen KSA-kamp, geen groentenmacedoine op zaterdag - wie had ooit gedacht dat ik daarnaar zou snakken -, geen hout sprokkelen en geen afsluitend kampvuur met bier, worst en zang. Was me dat een ontnuchtering! Uiteindelijk ben ik nog een weekend naar de Ardennen kunnen trekken en kon ik ondervinden dat ik vooral de sfeer en verhalen mistte, en niet zozeer de macedoine op zaterdag. Maar ik heb die zomer heel veel bijgeleerd. Niet alleen de theorie die ik in juni al onder de knie had moeten hebben, maar veel belangrijker nog het besef dat ik dit nooit meer wilde, nooit meer! Voor elk examen moest en zou ik voorbereid zijn, geen hypotheek meer op mijn rustige en welverdiende zomer. Een levensles waar ik ma en pa nog steeds dankbaar voor ben.

En net nu de schoolgaande jeugd stilaan begint te dromen van die vakantie, net nu ik zopas mijn broer van op afstand een gelukkige verjaardag heb kunnen wensen, net nu heb ik terug de schoolbanken opgezocht en ben ik aan het studeren geslaan. Misschien voor de hele zomer, misschien langer. Alles wat ik kan gebruiken om dit felbegeerde plaatsje op de arbeidsmarkt te veroveren en ik de laatste jaren in mijn achterhoofd had verscholen, wordt terug naar boven gehaald en opgepoetst. De beloning komt er ongetwijfeld, een mooie en lange zomer!