Gino de Zakenman

Ik ben niet meer Gino de Belg die probeert zich in Canada te vestigen, niet meer. Ik ben Gino de Zakenman die hier een paar contracten komt zoeken en conferenties komt volgen. Het is nog niet eens een grote leugen. Voor Gino de Belg blijven vele deuren gesloten, of wordt een enkele deur slechts op een kier gezet zodat hij kan zien wat er binnenin gebeurt, maar daarna gaat ze genadeloos weer dicht. Voor Gino de Zakenman echter loopt alles een pak vlotter.

Als je een appartement huurt en het slechts de helft van het jaar betrekt, dan nog is het pakken goedkoper dan een hotelkamer voor de tijd dat je effectief aanwezig bent. Elke huisbaas met een paar economie-gevoelige hersencellen - en van een huisbaas mag je verwachten dat er minstens twee daarvan aanwezig zijn - weet dat. En die begrijpt dan ook dat iemand die regelmatig in het land is voor zaken, beter af is met een half leegstaand appartement, dan met een peperdure hotelkamer. Dus voor Gino de Zakenman gaan wel deuren open, en ze blijven open.

Dundas en Sherbourne, weet je nog? Een paar passen daar vandaan ging gisteren zo een deur open. Op fiets-, wandel-, en zelfs kruipafstand van de belangrijkste plek van de binnenstad bevindt zich binnenkort een deurbel met mijn naam op. 't Is te zeggen, als alle papieren in orde komen... daar gaan we weer. Gelukkig moet Gino de Zakenman niet al te veel papieren tonen, een bewijs van tewerkstelling - dus in mijn geval een brief van de CEO van Xodiac die zegt dat de CEO van Xodiac voor Xodiac werkt -, een identiteitskaart en een rijbewijs zijn voldoende als teken van bestaan. Enkel nog de borg betalen, en daarvoor moet ik nog snel naar de bank, want cash geld wordt niet aanvaard.

Ik kan mijn bankbiljetten omruilen voor een checque, maar slechts voor maximaal 300$, niet voldoende dus voor de eerste en de laatste maand huur. Om een grotere checque te krijgen moet ik een rekening bij diezelfde bank hebben. Wat vorige week nog onmogelijk was voor Gino de Belg, lijkt vandaag allemaal anders. Bankbedienden hebben meestal meer dan een paar economie-gevoelige cellen in hun hersenpan, en zijn dan ook snel te overtuigen met de nuchtere huisvestingsredenering van Gino de Zakenman. Met een geldige reden, een paspoort en identiteitskaart kan ik een rekening openen, "maar je moet wel morgen terugkomen, want het is kwart voor vijf, dus nu openen wij geen rekening meer..." Ze gaan dus niet alleen open die deuren, soms gaan ze ook dicht, als ze voor iedereen dichtgaan, bij sluitingstijd.

Dus vandaag opnieuw de trein op richting Toronto. En ja hoor, ik heb én een bankkaart van Bank Of Montreal, én een optie op een appartementje beet! Even meeduimen dus, en dan kan ik ten laatste op 1 juli een label naast de deurbel plakken met in vette letters Gino de Zakenman.