Wie Frank Focketyn en Tom Van Dyck niet hilarisch vindt in deze wereldberoemde sketch in Vlaanderen en een stukje van het Noord-Amerikaanse vasteland, mag gerust met een beetje meer humor door het leven gaan. Je maakt het maar mee, een koeërd die uit ui gat komt. De laatste weken voelde ik me echter meer en meer zoals ons Liliane.
Sinds die zeventien uur durende rit, opgesloten in een rugzak en vastgeketend op het dak van een Indische door een vermeende formule-1 piloot bestuurde staatsbus, over bochtige, hobbelige en soms onverharde wegen tussen het aangenaam warme Sikh-heiligdom Amritsar en het barkoude Himalayadorp Manali, is de levensvatbaarheid van mijn laptop zienderogen achteruit gegaan. In het begin kon hij zich nog een uurtje sterk houden, maar de laatste weken lag hij helemaal in coma, constant aan den draad. Wanneer de stroom ook maar één seconde wegviel... tuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuut... duud. Moge hij rusten in vrede. Geen ergere straf voor een draagbare computer - en voor de eigenaar - dan constant beperkt te zijn door de aanwezigheid van een stopcontact en de lengte van... den draad.
Maar gisteren kwam een lieftallige dame van FedEx langs, met een pakketje ongeveer even groot als een gemiddeld gezelschapsspel. Een paar uur later is mijn laptopje gekloond en helemaal klaar voor gebruik. En ik? Ik ben terug mobiel.
Posts
1 opmerking:
Ahaaaa !!!!! Den Drod :))
Tsja... das dus een probleem hé. En, nie geprobeerd om de prise ne keer in u gat te steken :) ?
Héhéhé... Allé, tot in den drod euh droi hé :)
Een reactie posten