Het vliegtuig is altijd een beetje reizen...

Het is uiteindelijk zover. Dit is mijn eerste verslagje van over de grote rivier... De stalen vogel waarmee ik ze overgestoken ben was er eentje getooid met een vereenvoudigd design van de Stars and Stripes, vereenvoudigd, geen stars dus, en het aantal kleuren was ook drastisch verminderd, met de volle 33%! US Airways heet de maatschappij. Ik had trouwens de indruk dat ze niet enkel hun nationale vlag vereenvoudigen, ook de service is een simpelere uitvoering dan ik tot nog toe gewoon ben gemaakt. Geen overtollige vriendelijkheid, bijvoorbeeld, althans niet op de eerste vlucht. Geen overdaad aan gratis drankjes aan boord. Geen airconditioning tijdens de tweede vlucht. En uiteindelijk ook geen vlekkeloos bagage transport tot mijn bestemming... Maar verder geen klachten, ze brachten me van Brussel tot Philadelphia, en van daaruit naar mijn vermeende Eden van het noorden ;)

Tijdens mijn ruim 8 uur durende verpozing op zitje 26F kreeg ik alle tijd om de loszittende schroeven van de rechtervleugel te tellen. Geen. Maar er is wel iets anders aan die rechtervleugel dat mij constant bezig hield. Elke kubieke centimeter van een vliegtuig is benut of heeft of zijn minst een reden van bestaan. De zittingen van de Boeing 757 bijvoorbeeld die mij over het water bracht, doen ook dienst als drijfkussens. Vooral nuttig bij een ongeval boven water, veronderstel ik, al stond dat niet expliciet vermeld. Elke schroef belast de andere schroeven een beetje minder. Er is geen maaltijd te veel mee aan boord, zodat de rijen achter mij geen keuze hadden, het was lasagna, want de kip was al lang door de passagiers vóór hen verorberd. Ik had dit type vliegtuig al eerder gezien, of alleszins een type met dezelfde eigenaardigheid, maar het is pas nu dat ik stilstond bij het nut ervan.

Ik herinner mij nog ergens vorig jaar een medepassagier de werking van een vleugel uit te leggen, je weet wel, het ontstaan van opwaardse druk door de opstapeling van lucht onder de vleugel. Dus ik denk dat ik een beetje weet waarom een vleugel is wat hij is, en toch blijft het volgende voor mij een raadsel. Kan iemand mij uitleggen wat het nut is van een opstaande vin aan het einde van de vleugel? Ze genereert volgens mij geen opwaardse druk. De staartvin heeft een flap, die mee beweegt wanneer het vliegtuig een draai maakt, maar deze opstaande vinnen hebben die niet, het zijn dus gewoon opstaande vinnen. Dat ook hier een vereenvoudigde versie werd gebruikt, dat de hangars waar deze vliegtuigen worden geparkeerd net iets te klein zijn gebouwd of dat bij het ontwerpen van vliegtuigen design zonder meerwaarde zijn intrede heeft gedaan - want geef toe, zo een opstaande vin is wel sexy -, heb ik al snel als mogelijke verklaring gewraakt. De enige plausibele verklaring die in mij opkomt is evenwicht, maar waarom hebben de andere vliegtuigen die dan ook niet?

Ik vrees dat ik nog even met dit raadsel opgescheept blijf. Waarschijnlijk slechts tot een andere indruk zich van mij meester maakt. Het leven op luchthavens is dan ook lang niet zo boeiend als in menig reality programma wordt voorgesteld... Al was het volgen van de drama's en interviews tijdens de twee uur lange wachtrij aan de immigratiedienst in Toronto wel de moeite waard.