Kalkoenen zijn zonder pardon noodzakelijke genodigden tijdens het Thanksgiving eetmaal. In the VS moeten ze er nog een maandje op wachten, maar in Canada bedankten ze gisteren en vandaag reeds voor de oogst. Over het algemeen eindigt de zomer deze kant van de grens een beetje vroeger, vandaar het verschil op de agenda.
Ik was gisteren uitgenodigd huize Reeves, en verliet de tafel nu al de derde keer op rij met een veel te volle maag. Op één of andere manier kom ik steeds in de huishoudens terecht waar men denkt het dubbele te moeten voorzien in het geval de genodigden niet genoeg zouden hebben! Eentje zat voor bijna een halve dag in de oven, terwijl de andere vogel met een vernuftige installatie in en uit een pot kokende olie werd gehesen gedurende 90 minuten.
De oogst is echter niet de hoofdreden waarom ik vandaag met luide stem BEDANKT uitschreeuw, en een bedankt is zeker en vast aan de orde op dit eigenste moment. De politieke situatie in mijn thuisland draagt ook al niet bij tot mijn huidige vreugde. De oorzaak is een bericht in mijn brievenbus in België dat duidt op de effectieve start van mijn immigratieproces, in een dossier dat ik opende op 20 februari 2008... Een medisch onderzoek en de afhandeling van een aantal administratieve kosten is het enige wat nog in de weg staat tussen mij en een Canadese nationaliteit, of een eerste vorm ervan althans. Ruim twee en een half jaar moest ik wachten op dit bevrijdend bericht - al blijft het nog steeds mogelijk dat ik niet word aanvaard. En net vandaag, wanneer men hier zijn dank betuigt voor de oogst, de vruchten van de aarde, rolt dit bericht binnen, net wanneer de immigratiewetten alweer zijn aangepast en mij verhinderen om mijn huidige werkvergunning te verlengen nadat ze vervalt begin maart volgend jaar. Wanneer alles goed gaat en ik mijn medisch dossier op tijd kan in orde brengen, zal ik voor het einde van 2010 uiteindelijk een esdoornblad op mijn paspoort zien verschijnen. Dus nogmaals... bedankt!
Posts
