Want er komen andere tijden...

Bob Dylan zong het al in 1963, maar het zou mij sterk verwonderen dat de Canadezen gisteren veel geloof hechtten aan zijn woorden. De laagste opkomst ooit voor een nationale stembusgang, alleen dat al is het bewijs dat de hoop op verandering klein was. Het resultaat is vrij kort samengevat: de minderheidsregering kan verder regeren met een versterkte minderheidsregering. Volgens de mensen hier kan het ook anders verwoord worden: we hebben veel geld uitgegeven en er is niets veranderd. Beide inzichten zijn evenzeer waar.

De verkiezingen hebben mij alleszins wel de kans gegeven om een betere kijk te krijgen op de plaatselijke politieke structuur. Terwijl Canada lid is van de G8 en op die manier in België regelmatig het nieuws haalt, wist ik niet het minste af van hoe hier aan politiek wordt gedaan. En als je de uitslagen bekijkt, en ziet dat de New Democratic Party met meer dan 18% van de stemmen achter hun naam 37 zetels binnenhalen, en het Bloc Québécois met slechts 10% 50 zitjes bemachtigen, dan begint de exacte wetenschapper in mij de wenkbrauwen te fronsen. De groenen halen met bijna 7% geen enkele zetel, terwijl de onafhankelijken met 0.65% van de stemmen 2 stoeltjes veroveren...

Een woordje uitleg dus. In grote lijnen heeft men de bevolking van Canada in zoveel delen verdeeld als er zitjes zijn in het parlement. Daarna heeft men kiesdistricten uitgetekend waarin ongeveer dat aantal mensen leeft, ongeveer honderdduizend. Een dergelijk kiesdistrict noemt men een riding, en de naam van mijn riding is Toronto Centre. Per riding wordt precies één parlementslid rechtstreeks verkozen, en dat is de reden voor deze rare uitslag. Het Bloc Québécois bijvoorbeeld heeft in Québec twee op drie verkozenen, maar buiten hun provincie hebben ze niet één enkele stem, ze stonden zelfs niet op de lijst. De filosofie achter dit systeem is dat iedereen een vertegenwoordiger heeft die in hun buurt woont, al is dat relatief. Het territorium Nonavut heeft bijvoorbeeld slechts één riding, en het gebied is meer dan 68 keer zo groot als België, er wonen dertigduizend mensen en een paardekop. De plaatselijke bevolking daar kan dus even onder de baan zijn als ze hun lokale vertegenwoordiger wil spreken!