Boeken

In minder dan 50 passen stond ik van aan de voordeur van mijn appartement in Heusden op de parking van de bibliotheek, maar tenzij voor een paar vragen, heb ik er nooit een voet binnen gezet, laat staan een boek uitgeleend. Het papiertje met daarop de openingsuren en de verschillende stappen richting een pasje, ligt waarschijnlijk nog ergens in een kast in mijn bureel. De reden van mijn bezoek aan de bibliotheek was ongetwijfeld een boek voor mijn theoretisch examen motorrijden, of een reisgids naar Malta.

Ik ben nooit echt een lezer geweest, en de boeken die ik wel tot mij nam waren hoofdzakelijk vakliteratuur. Slechts naar de klassiekers van Tolkien en Patrick Süskind heb ik actief gezocht, en dat pas nadat de verfilming een serieuze indruk op mij had nagelaten. Het Parfum zelfs een zodanige indruk dat ik zelf aan een roman begon. Ik hou van uitvoerige omschrijvingen en kunstwerken met woorden. Ik hou ervan om de taal ten volle te benutten en als het ware de laatste PK van dit vehikel aan te spreken. En ik herinner mij niet één roman die ik niet met passie en intens genot heb verslonden. Maar toch ben ik geen lezer. Toch vind ik meer voldoening in het schrijven, eerder dan ik het lezen.

Sinds ik begin april naar India vertrok heb ik menig roman doorbladerd, en de eerste letter tot de allerlaatste zorgvuldig geanalyseerd. Ook nu ligt een boek op mijn nachttafeltje - een mengeling van een roman en vakliteratuur, deze keer - en wil ik op elk moment van de dag de tijd nemen om het volgende hoofdstuk aan te vatten, alleen komt het er niet altijd van. Maar boeken kosten geld, en goede boeken meer geld, en wat doe je met een boek nadat je het uitgelezen hebt? Bibliotheken zijn wat dat betreft de ideale oplossing. Een extra voordeel is dat je het werkje slechts beperkte tijd tot je eigendom kan rekenen, en het is net die extra druk die mij nog meer aan het lezen zet. 

Op slechts 400 meter van mijn deur is er een filiaaltje van de Toronto Public Library, ongeveer zo groot als de bibliotheek van Heusden. Een bewijs van woonst en een identiteitskaart maakten mij in een wip een officieel lid van van de openbare Torontoniaanse bibliotheekgemeenschap. Geen kosten, geen paperassenwinkel om u tegen te zeggen, het leek haast on-Canadees. Maar voila, 4 jaar parkeerde ik in Heusden bijna dagelijks mijn wagen op het pleintje voor de bibliotheek en was ik geen lid, na amper vier maanden hier heb ik een boek besteld, en kan het straks al gaan afhalen. Man, hier gaat een wereld voor mij open! Daniel Quinn's "Beyond Civilization" is het schrijfsel dat de eer mag ontvangen als eerste boek door mij uitgeleend te worden in ongeveer 15 jaar! Ik ben benieuwd...