Caribana

Elk jaar rond eind juli ontwaken de straten aan de oevers van het Ontariomeer te midden van een bont gekleurd gezelschap en een overdaad aan Latijnse muziek. Een carnavalesk gebeuren dat telkens een massa nationale en internationale nieuwsgierigen naar de stad lokt. Vandaag stond in de krant te lezen dat de Caribana parade gisteren één miljoen bezoekers trok.

Gisterenmiddag. Ik hoor voor het eerst van het bestaan van deze parade, dus ik moet en zal erbij zijn. Snel nog even boodschappen doen om mijn lege koelkast terug wat voedsel te geven, en mijn gasten vanavond nog een snelle hap te kunnen aanbieden. Nog sneller de hoofdkussens en reserve lakens vakkundig onder het zetelbed moffelen en... POEF! De electiciteit maakt plaats voor een branderige geur. Een fractie van een seconde later valt een CO detector op het parket. Bij het openen van de zetel heb ik dergelijke druk op de in het stopcontact zittende toestel gezet, dat het hele stopcontact volledig uit zichzelf uit de muur is komen kruipen, en het binnenwerk een kortsluiting veroorzaakte. Resultaat: stopcontact in flarden en zekering gesprongen - geen automaten hier, dus die zekering moet vervangen worden.

Op zich is het gevaar voor een koolstofmonoxide-vergiftiging vrij veraf, maar een falende stroomkring die ongeveer 75 percent van alle stopcontacten en verlichting in mijn appartement voedt, is een ongepast welkomsbericht voor de bezoekers die slecht binnen een aantal uren op Pearson International landen. Het is zaterdag en de concierge is niet aanwezig, dus er zit niets anders op dan met het schaamrood op de wangen de situatie uit te leggen aan de van wacht zijnde helpdesk-voor-dringende-gevallen-bediende. "De concierge zal u zo snel mogelijk bellen om een afspraak te maken en het euvel te herstellen." Al goed, de Caribana parade duurt nog tot 6 uur, dus op die paar minuten zal het nu ook wel niet aankomen. Ondertussen moet ik jammer genoeg vaststellen dat er geen enkele kring is met dezelfde stroomsterkte, zodat ik ook geen andere zekering kan nemen om deze belangrijke stopcontacten weer onder stroom te krijgen.

Het is nu al 2 uur later en ik heb nog steeds geen telefoon mogen ontvangen, dus ik bel terug naar de helpdesk-voor-dringende-gevallen. "Heeft men u nog niet gebeld? Ik zal nogmaals contact opnemen met de concierge." Nog een uurtje wachten en dan is mijn geduld op. Ik stap op de fiets en haal een nieuw stopcontact en genoeg zekeringen om in de nabije toekomst zeven keer dommer dan een ezel door het leven te gaan.

Eens thuisgekomen doe ik de nodige herstellingen en precies 3 minuten en 26 seconden later is er terug overal electriciteit en kan ik uiteindelijk naar Caribana vertrekken. De klok staat op 17u53... Dus geen parade voor mij dit jaar, geen 1 miljoen en één bezoekers. Maar mijn gasten beschikken wel over alle electriciteit waar ze recht op hebben.

Vandaag is er ondertussen meer dan 24 uur verstreken na mijn eerste telefoontje met de helpdesk-voor-dringende-gevallen, en ik wacht nog steeds op antwoord van de concierge. Slechts één vraag heb ik voor hem als hij belt: "Wat is het telefoonnummer van de helpdesk-voor-nog-dringendere-gevallen?"