vrijdag 12 september 2008

Op zoek naar de context

Gisteren was er het afscheidsfeestje van Bernard. Na een deugddoende vakantie en een drukke filmfestivalweek waren een aantal van zijn nieuwe vrienden samengekomen in de wel erg naar Elvis ruikende Caddilac Lounge, om met hem nog een laatste pint te drinken op Canadese bodem - terwijl ik dit neerschrijf zit hij namelijk op een vliegtuig richting Brugge. Ik was er ook bij.
Met Bernard vertrok het laatste beetje Vlaanderen dat hier voor mij nog duidelijk aanwezig was, en op één of andere manier raakte mij dat meer dan ik mij had ingebeeld. Een samenloop van omstandigheden op persoonlijk, professioneel, astronomisch en metafysisch vlak maken een mens gevoeliger voor sommige prikkels, en een prikkelbaar mens des te meer. Gisteren kwamen een aantal van deze dingen bij mij samen als de rijstroken net voor de Kennedytunnel richting Antwerpen, met een onvermijdelijke opstopping tot gevolg. Een beetje verloren, mezelf afvragend wat ik hier in godsnaam kom zoeken, en geen antwoord vindend in het Canadese bier dat in onze glazen werd gegoten. Eén van Bernards nieuwe vrienden had een collega en vriendin meegebracht, Nele uit Ledegem. Nele is bijna drie jaar geleden naar Canada gekomen, en begreep precies hoe ik me voelde. Zij heeft al in de verste uithoeken van het land gewoond, en vertrouwde me toe dat ook zij nog soms dit bedrukkend gevoel ervaart.
Ook in België was ik een gevoelig mens, en hadden persoonlijke, professionele, astronomische en metafysische aspecten een invloed waar ik niet altijd een gepaste reactie op had. Noem het gerust de aard van het beestje. Hier echter wordt een dergelijke gemoedstoestand al snel toegeschreven aan het weg zijn, het alleen zijn op de grote vreemde wereld, en lijkt de oplossing voor de hand liggend: valies pakken en terugkeren. Maar daarmee zou ik dit gevoel in de verkeerde context plaatsen, en vermeende problemen bestrijden met oplossingen die geen problemen oplossen. Tijd om na te denken dus, op mijn eentje, in dit grote, vreemde land. Op zoek naar de juiste context van dit gevoel, om er voor eens en voor altijd een naam op te kunnen plakken.

3 opmerkingen:

Anoniem zei

Dat bedrukt gevoel van Nele kan ik volledig begrijpen.
Wie wil er nu Ledegem inwisselen voor Canada :-)

Anoniem zei

Het is volle maan zeker hé? :-)

Unknown zei

Gino, zelfs in België kent een mens datzelfde gevoel ;-)