Sterren en teensloffen

Terwijl iedereen tijdens het filmfestival op zoek is naar Brad Pitt, George Clooney en andere schone gezichten - al bleek Brad Pitt getekend te zijn door zijn steeds uitbreidende gezin - werd ik gisteren uitgenodigd op een exclusief feestje ter ere van "It Might Get Loud", een film met onder andere The Edge, Jimmy Page en Jack White. Zomaar. Als vervanger van Tim, iemand uit de muziekindustrie die van zijn vrouwelijke wederhelft thuisarrest had gekregen. Ik zat op een terrasje wanneer ik plots deze uitnodiging kreeg en het enige wat ik moest doen was mij gedragen als Tim.

Nu, ik ken Tim niet, ik heb Tim zelfs nog nooit gezien. Ik was ook niet gekleed om naar een exclusief feestje te gaan in een bar van een peperduur hotel. Ik geef toe, met mijn afgewassen acht jaar oude jeans, ongestreken grijs geruit hemdje en mijn half vergane teensloffen kon ik net zo goed de regisseur van de film zijn geweest. Maar had ik net iets vroeger geweten dat ik misschien samen met Jack White op een feestje zou zijn, ik zou waarschijnlijk mijn andere teensloffen aangetrokken hebben. Maar er was geen tijd meer, ik naar het exclusieve hotel dus, op mijn teensloffen...

Eens daar aangekomen stond er een grote menigte geïnteresseerden, een bende veiligheidsagenten, en een standje om de pasjes af te halen. "Hallo, ik ben Tim." Opdracht één geslaagd, de pasjes waren veroverd, ze hadden een effect op de horde agenten als Mozes op de Rode Zee. We werden als sterren op teensloffen over de rode loper geloodst, een dubbele portier opende met een elegante zwier de spiegelglazen toegangsdeur.

Glitter, glamour, blote ruggen, smokings, hoeden, sigaren, cocktails... en teensloffen. Niemand leek zich aan mijn outfit te storen, en sommigen leken zich zelfs af te vragen wie deze beroemdheid wel moest geweest zijn. "Iemand die een dergelijk statement neerzet op een feestje als dit, moet wel belangrijk zijn!"

Maar eens binnen zat het spannende van de avond er op... Inderdaad, de drank en het eten waren gratis, de whisky en vodka liep vlot over de meeste lippen, er werden een paar superbekende hockey-spelers gespot - ik zou ze zelfs in hun wedstrijd-outfit niet herkennen -, de aantrekkelijkheid van een aantal vrouwen daalde bij elk woord dat ze uitkraamden, kortom... een naar mijn gevoel typisch exclusief feestje, jammer genoeg zonder Jack, Jimmy of The...

Maar! Jack zou een verrassingsconcert geven dit weekend, en misschien, heel misschien kom ik te weten waar en wanneer. Ik hou alleszins mijn ogen en oren open!