Yes we can!

Iets na zeven was het toen ik via de site van CNN de eerste resultaten zag binnenlopen. Wat mij vooral opviel was dat er nog ongelofelijk veel Yankees voor het kamp van McCain kozen, een pak meer dan ik verwachtte. Maar van zodra meer en meer stemmen binnenliepen, werd duidelijk dat de Verenigde Staten op weg waren om de eerste Afro-Amerikaanse president in de geschiedenis van hun land te verkiezen.

Het volgende waar ik naar uitkeek was Obama's speech. Maar hoezeer ik ook zocht, er was op het net geen rechtstreekse uitzending te vinden voor Canada. Gelukkig kreeg ik rond half tien een berichtje dat de verkiezingen live konden worden gevolgd in de Bloor-cinema, dus sprong ik snel mijn fietsje op om mij naar ginder te begeven. In een mum van tijd zat ik in een tjokvolle cinemazaal samen met een paar duizend politiek geïnteresseerden, om het blauwe democratische balkje vooruit te schreeuwen, tot over de grens van 270 kiesmannen!

Senator Obama is de nieuwe president van de Verenigde Staten Van Amerika. De hele zaal schoot recht als had Canada de 1-0 binnengetrapt in de finale op de wereldbeker voetbal. Mensen begonnen spontaan te wenen, te dansen en te juichen, de woorden van de reporters werden bedolven onder vreugdekreten en konden nog nauwelijks worden gehoord, en al helemaal niet meer worden verstaan.

Eerst was het McCain's beurt om zijn troepen toe te spreken. In een vrij lange, en uiterst grootmoedige speech - in mijn mening de beste die ik hem ooit heb zien geven - respecteerde hij de mening van het volk en beloofde hij zijn beste beentje voor te zetten onder zijn president. Alleen de opmerking dat hij Sarah Paylin als één van de beste campagnevoerders ooit zag, werd op een spontaan hoongelach onthaald.

Maar niet lang daarna was het de beurt aan de toekomstige president van de Verenigde Staten. Begeleid door gejuich en een oorverdovend applaus beklom hij het podium. Een applaus dat tijdens zijn speech nooit volledig zou uitdoven, en opnieuw aan kracht won bijna elke keer wanneer het einde van een zin naderde. De finale van zijn rede werd aangevat met het verhaal van Ann Nixon Cooper, een 106-jarige zwarte vrouw. En telkens wanneer hij een paragraaf afsloot met "Yes, we can!" scandeerden alle aanwezigen uit volle borst als antwoord "Yes we can!" 

Barack Obama is verkozen tot president van de Verenigde Staten van Amerika, en Toronto zag dat het goed was...