Belangrijk

"Gelieve nog even te blijven zitten om de familie achteraan het vliegtuig eerst te laten afstappen." Terwijl - op basis van de gegenereerde decibels tijdens de vlucht en de relatieve hoogte van hun onderkaak ten opzichte van hun oren - een stel duidelijk belangrijke personages naar voor schuifelden, genietend van de aandacht die hen te beurt viel, wilde ik hen nog vragen: "Wat in hemelsnaam maakt jullie zo belangrijk?" Een paar uur vroeger was me bij het opstappen al opgevallen dat de leider van de clan der belangrijke mensen helemaal achteraan het vliegtuig recht stond en zichtbaar afkeurde hoe zijn ondergeschikten in zijn aanwezigheid het vliegtuig betraden. Zijn militair uniform moet hem terug verheven hebben tot een positie van weleer. Maar recht geschiedde wanneer ruim 45 minuten later zijn bagage van de band rolde samen met de mijne, een les in bescheidenheid, misschien zelfs nederigheid.

Zondagavond in Halifax rolden onze koffers ook samen met alle andere van de band, ook al hing er een fluorescent oranje sticker met het woord "prioriteit" aan, één van de leuke, maar nutteloze gevolgen van een ticket in business klasse. Het leukste gevolg was natuurlijk de maaltijd, de superdeluxe zetel die je volledig plat kan leggen en de extra gemaakte glimlach van de airhostessen.

Daarentegen echt belangrijk, was de week die mijn nieuwe collega en ik samen bij een klant hebben doorgebracht. Belangrijk voor de klant, want ons professioneel advies heeft hem niet alleen deze week vooruit geholpen, vooral in de toekomst zal hij de vruchten van onze positieve invloed kunnen plukken. Ook belangrijk voor mijn klant, want nu is zijn vertrouwen in mij gestaafd door én een goed gevoel én onze samenwerking. En natuurlijk was dit ook uiterst belangrijk voor mezelf. Terwijl mijn advocaat mijn belangen verdedigt bij de Canadese overheid, kon ik mijn eerste dagen doorbrengen als coach voor een Canadees bedrijf.

Negen maanden heb ik er op moeten wachten, negen maanden zonder één Loonie te verdienen. Maar wanneer ik volgende week in Waterloo doorbreng, de week erna terug in Halifax, en de week daarop dicht bij San Fransico in Silicon Valley een klant moet gaan begeleiden, dan is dat enkel een bevestiging dat mijn grenzeloos vertrouwen in de goede afloop van de dingen geen daad is van onbezonnenheid, van naïviteit of van misplaatste arrogantie. Het is het waar worden van een droom die ik al van op de schoolbanken koesterde: reizen, nieuwe mensen leren kennen, ze helpen, cultuur opsnuiven en altijd bijleren, en dat terwijl op het einde van de maand genoeg op mijn bankrekening wordt gestort om het tot de volgende maand uit te zingen!